Μνημεία-αξιοθέατα

Οι στύλοι των ελαφιών:

Στο παλιό λιμάνι της πόλης της Ρόδου, το Μανδράκι, υπάρχουν δύο στύλοι που στην κορυφή τους έχουν δύο χάλκινα αγάλματα ελαφιών. 

Οι στύλοι των ελαφιών αποτελούν ένα από τα πιο διάσημα και φωτογραφημένα αξιοθέατα της Ρόδου. Τα ελάφια αποτελούν ένα από τα σύμβολα του νησιού. 

Υπάρχει η παράδοση πως μεταφέρθηκαν εκεί από τους σταυροφόρους, ενώ αρχαίες πηγές αναφέρουν την υπαρξή τους. Σήμερα ο πληθυσμός τους είναι περιορισμένος και τελούν υπό εξαφάνιση. 

Τα αγάλματα αναπαριστούν ένα αρσενικό και ένα θηλυκό ελάφι, λέγεται μάλιστα ότι στο σημείο που βρίσκονται οι στύλοι, στηριζόταν κατά την αρχαιότητα ο ξακουστός Κολοσσός της Ρόδου.

Μώλος των μύλων:

Ο Mώλος των Mύλων είναι ένα μεσαιωνικό μνημείο το οποίο βρίσκεται στο εμπορικό λιμάνι της Pόδου. 

Σε εκείνο το σημείο υπήρχαν τείχοι που χρησίμευαν για την προστασία της πόλης. Το 1999 ξεκίνησαν ανασκαφές σε μια προσπάθεια να έρθουν στο φως πολλά ευρύματα της εποχής. 

Ανάμεσά τους βρέθηκαν ένα μεγάλο τμήμα οχύρωσης των αρχαίων Ελλήνων, απομεινάρια παλαιών ανεμόμυλων και τεράστειοι πύργοι.

Νεκρόπολη Κορακόνερου:

O Αρχαιολογικός χώρος Νεκρόπολη Κορακόνερου βρίσκεται εκτός των ορίων της αρχαίας πόλης στην θέση Κορακόνερο. 

Πρόκειται για ταφικά συγκροτήματα που χρονολογούνται την ύστερη ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή. 

Tα ταφικά συγκροτήματα αποκαλύφθηκαν και αναστηλώθηκαν από την Iταλική Aρχαιολογική Σχολή λίγο πριν 

το τέλος του B' Παγκοσμίου Πολέμου και οι βωμοί και οι στήλες βρέθηκαν στο χώρο και τοποθετήθηκαν στις εξέδρες πάνω από τους υπόγειους ταφικούς θαλάμους.

Ναός Πύθιου Απόλλωνα:

Η Ακρόπολη της Ρόδου, σε αντίθεση με τις ακροπόλεις των περισσότερων αρχαίων ελληνικών πόλεων, δεν είχε χτιστεί με σκοπό την οχύρωση της πόλης από τους εχθρούς. 

Βρισκόταν δυτικά, στο ψηλότερο σημείο της πόλης και στην πραγματικότητα αποτελούσε ένα χώρο με έντονο πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και θρησκευτικό χαρακτήρα. 

Στην ακρόπολη υπήρχαν αρκετά δημόσια κτίρια, ναοί, μορφωτικά κέντρα καθώς και μνημεία. Τα περισσότερα από αυτά τα κτίρια είχαν χτιστεί κατά την ελληνιστική περίοδο, τον 2ο και τον 3ο αιώνα π.Χ. 

Χαρακτηριστικό δείγμα ελληνιστικής αρχιτεκτονικής ήταν και ο γενικότερος σχεδιασμός της ακρόπολης, με τα κτίρια να είναι χτισμένα κλιμακωτά, σε διαφορετικό επίπεδο το καθένα και με τις τεχνητές παρεμβάσεις να μην είναι αταίριαστες με τη φυσική ομορφιά του τοπίου.

Στην περιοχή της Ακρόπολης γίνονται συστηματικά ανασκαφές και αναστηλώσεις από τις αρχές του 20ου αιώνα με σκοπό την ανακάλυψη όσο το δυνατόν περισσότερων μνημείων. 

Για αυτό το λόγο η ευρύτερη περιοχή έχει εξαιρεθεί από το οικοδομικό σχέδιο τις σύγχρονης πόλης με σκοπό να συνεχιστούν και στο μέλλον οι ανασκαφές. Μέχρι σήμερα έχουν έρθει στο φως ασύγκριτης ομορφιάς μνημεία, όπως ο Ναός του Πύθιου Απόλλωνα (ο οποίος ήταν και ο πολιούχος της πόλης),

 ο Ναός αφιερωμένος στην Αθηνά και το Δία, το μικρό μαρμάρινο Θέατρο (στο οποίο πραγματοποιούνται ακόμα και σήμερα θεατρικές παραστάσεις και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις) και το Ελληνιστικό Στάδιο.

 Ανατολικά του Σταδίου βρίσκεται το Γυμνάσιο και κοντά σε αυτό η Βιβλιοθήκη και το Ωδείο.

 Η Παναγιά του Μπούργκου

Πρόκειται για ένα γοτθικό καθεδρικό ναό στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής, με δύο τοξοστοιχίες από τέσσερις κολώνες και οξυκόρυφα τόξα. Η κατασκευή του τοποθετείται στο πρώτο μισό του 14ου αιώνα μ.Χ.
 Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα προσωνύμια της, όπως Παναγία του Ελέους (Beata Maria Misericordia Burgi Rodi) και Παναγία της Μητρόπολης (Beata Maria de Metropoli). Σήμερα, ο χώρος έχει κατά το δυνατόν αποκατασταθεί, 
είναι ελεύθερος για το κοινό και ενίοτε στο εσωτερικό του διοργανώνονται μουσικές εκδηλώσεις. Η αποκατάσταση του μνημείου βραβεύτηκε με τιμητική διάκριση από τη EUROPA NOSTRA το 2006.

Η Αγία Τριάδα στην Εβραϊκή συνοικία της Μεσαιωνική Πόλη (Ντολαπλί Τζαμί) 

Βρίσκεται στη πλατεία Λέοντος Ροδίου στην Εβραϊκή συνοικία. Πρόκειται για ελεύθερο σταυροειδή ναό με τρούλο, με σωζόμενες τοιχογραφίες στο δυτικό σκέλος του χρονολογούμενες στον 15ο και 16ο αιώνα μ.Χ.

 Κατά τη διάρκεια τους Οθωμανικούς χρόνους μετατράπηκε σε μουσουλμανικό τέμενος γνωστό με το όνομα Ντολαπλί.

Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου 

Η πόλη της Ρόδου ιδρύθηκε το 408 π.Χ. στο βορειότερο άκρο του νησιού και οικοδομήθηκε με βάση ένα άρτιο πολεοδομικό σύστημα, σχεδιασμένο από τον Ιππόδαμο τον Μιλήσιο. 

Την αρχαία πόλη διαδέχθηκε η βυζαντινή, αρκετά πιο περιορισμένη σε μέγεθος και οχυρωμένη ήδη από τον 7ο αιώνα. 

Η πρώτη αυτή βυζαντινή οχύρωση περιέκλειε μόνο την περιοχή που ονομάστηκε από τους Ιππότες "Κολλάκιο". 

Στις αρχές του 12ου αιώνα, όμως, το τείχος επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει μια έκταση 175.000 τ.μ. σχήματος ορθογωνίου παραλληλογράμμου. Αυτή την πόλη κατέκτησαν οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη το 1309. 

Από το 1309 και για δύο περίπου αιώνες, η Ρόδος αποτέλεσε το διοικητικό και πολιτικό κέντρο του ιπποτικού κράτους, το οποίο περιλάμβανε τα περισσότερα από τα νησιά της Δωδεκανήσου και είχε να αντιμετωπίσει, εκτός από τα εσωτερικά του ζητήματα, τη διαρκή μουσουλμανική απειλή.

 Τα πανίσχυρα τείχη της πόλης αντιστάθηκαν ακόμα και στην πολιορκία του Μωάμεθ του Β' του Πορθητή, το 1480, η οποία κατέληξε στην ήττα της υπέρτερης αριθμητικά τουρκικής δύναμης

Αρχαιολογικό Μουσείο Καστελλόριζου

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Καστελλόριζου στεγάζεται από το 1984 στο "Κονάκι" που αποτελεί τμήμα του μεσαιωνικού Κάστρου του Αγ. Νικολάου.
Βρίσκεται στη συνοικία "Κάβος" και πρόκειται για διώροφο κτίσμα, του οποίου το ισόγειο ανάγεται στα χρόνια της Ιπποτοκρατίας, ενώ ο όροφος αποτελεί προσθήκη του 19ου αι.,εποχή Τουρκοκρατίας.
Στο ισόγειο διαμορφώνονται τρεις χώροι, από τους οποίους ο πρώτος προς δυτικά περιλαμβάνει γλυπτά παλαιοχριστιανικής περιόδου (κιονόκρανα, πεσσίσκοι τέμπλου), ο μεσαίος λίθινες άγκυρες και αμφορείς που περισυνελέγησαν από την θάλασσα και
 στο τρίτο εκτίθεται μορφή δύτη με στολή και τα εξαρτήματα του σκαφάνδρου.
Ο όροφος αποτελείται από τέσσερις αίθουσες. Στην πρώτη προς τα δυτικά εκτίθενται ευρήματα από την αρχαία Μεγίστη (όπως επιγραφές, επιτύμβιες στήλες, ανάγλυφα λυκιακού τύπου, βωμίσκοι, αγγεία και όστρακα, λυχνάρια, αμφορείς, ενσφράγιστες λαβές αμφορέων, κορμός μαρμάρινου αγάλματος Υγείας, και απότμημα ρωμαϊκής σαρκοφάγου).



Ναός Αγίας Τριάδας οδού Ιπποτών, Μεσαιωνική πόλη Ρόδου

Η εκκλησία της Αγίας Τριάδας βρίσκεται στην οδό Ιπποτών. Υπήρξε καθίδρυμα των Ιωαννιτών ιπποτών και συνεπώς ήταν αφιερωμένη στο καθολικό δόγμα.
 Στην αρχική της μορφή ήταν μονόχωρη και καλυπτόταν πιθανότατα από μια ενιαία καμάρα. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε τζαμί (Khan Zade Mescidi).
Από την τελευταία αυτή φάση προέρχεται ο ελλειψοειδής τρούλος που καλύπτει σήμερα το μνημείο.
Στο ανώφλι της κύριας εισόδου, η οποία βρίσκεται στην οδό Ιπποτών, σώζονται το οικόσημο της Αγίας Έδρας, πλαισιωμένο από τα οικόσημα της γλώσσας της Αγγλίας.
Η ίδρυση του κτίσματος, το οποίο ανήκε πιθανότατα στη γλώσσα της Αγγλίας, ανάγεται μεταξύ των ετών 1365 και 1374. Κατά τη διάρκεια του 15ου αι. πάντως και για άγνωστη αιτία το κτήριο μεταβιβάστηκε στη γλώσσα της Γαλλίας.
Από τις τοιχογραφίες που κοσμούσαν άλλοτε το εσωτερικό του μνημείου λίγα λείψανα έχουν διασωθεί, με έντονες τις επεμβάσεις της ιταλικής συντήρησης. Στο τεταρτοσφαίριο της αψίδας εικονίζεται το σπάνιο εικονογραφικό θέμα του Θρόνου της Χάρητος.
Ο Παλαιός των Ημερών παριστάνεται ένθρονος να κρατά στα χέρια του τον Εσταυρωμένο. Πρόκειται για μία δυτικού τύπου παραλλαγή του θέματος της Αγίας Τριάδας, στην οποία οφείλεται και η σημερινή επωνυμία της εκκλησίας.

Συγκρότημα Ιαματικών Πηγών Καλλιθέας

Το σημαντικότερο αρχιτεκτονικό επίτευγμα στα Δωδεκάνησα κατά την διάρκεια της Ιταλοκρατίας είναι το συγκρότημα των Ιαματικών Πηγών της Καλλιθέας.

 Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση του έργου πραγματοποιήθηκε την εποχή που διοικητής των Δωδεκανήσων ήταν ο Mario Lago (1924-1936). Αρχιτέκτονας του έργου ήταν ο Pietro Lombardi.

 Το συγκρότημα της Καλλιθέας είναι έργο συμβολικό, όχι μόνο γιατί χτίστηκε στην ίδια ακριβώς τοποθεσία που έγινε η απόβαση των πρώτων Ιταλικών δυνάμεων στο νησί (στην ανατολική πλευρά του νησιού και 10 χλμ. έξω από την πόλη),

 αλλά και γιατί συνδυάζει την φροντίδα για την υγεία, την αναψυχή, τον αλληλοσεβασμό ανθρώπου και φύσης, υποταγμένα στους κανόνες της Τέχνης. 

Η Καλλιθέα δεν ήταν μόνο ένα έργο τεχνικό, αλλά κυρίως καλλιτεχνικό. Τα επίσημα εγκαίνια έγιναν την 1η Ιουλίου 1929, ενώ προηγουμένως είχε τελειοποιηθεί ο δρόμος που οδηγούσε στην Καλλιθέα (1928). Μέσα στο 1930 συμπληρώθηκε και το επάνω αίθριο και η τελική διαμόρφωση του υπαίθριου χώρου.

 Είναι χτισμένο στον όρμο της Καλλιθέας και αποτελείται από τρία κυρίως τμήματα.

Το Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων

Στο ψηλότερο σημείο του Κάστρου των Ιπποτών βρίσκεται το εντυπωσιακό Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων,

 ο επιβλητικός όγκος του οποίου, καθώς δεσπόζει πάνω στην Παλιά Πόλη της Ρόδου μαγνητίζει τα βλέμματα απ΄ όποιο σημείο κι αν το κοιτάξεις.

ο Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων ή Καστέλο βρίσκεται στη ΒΔ πλευρά του κάστρου, στο τέλος της Οδού των Ιπποτών, που αποτελεί τον πιο σημαντικό δρόμο της Παλιάς Πόλης αλλά και τον πλέον καλοδιατηρημένο λιθόστρωτο μεσαιωνικό δρόμο στην Ευρώπη,

 με μήκος 200 μέτρα και πλάτος έξι, ο οποίος έχει χαραχτεί πάνω στην αρχαία οδό που οδηγούσε στην Ακρόπολη του Κάστρου.

Το Καστέλο θεμελιώθηκε στα τέλη του 7ου αιώνα μ.Χ. από τους Βυζαντινούς και αποτελούσε την Ακρόπολη του Φρουρίου. Ο θρύλος θέλει να έχει χτιστεί πάνω στα θεμέλια του ναού του θεού Ήλιου

Οι Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη ή Ιωαννίτες Ιππότες μετά την κατάληψη της Ρόδου το 1309 το ανακατασκεύασαν προκειμένου να γίνει η επίσημη κατοικία του εκάστοτε Μεγάλου Μάγιστρου του τάγματος τους.

 Εκτός όμως από ανάκτορο αποτελούσε και διοικητικό κέντρο του ιπποτικού κράτους αλλά και φρούριο, καθώς η ισχυρή του οχύρωση πρόσφερε πολλές φορές την προστασία του στον ντόπιο πληθυσμό κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων εισβολών από τους πολυάριθμους εχθρούς, που επιβουλεύονταν τη Ρόδο.

 Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην πολιορκία των Τούρκων το 1522, όταν πλέον αλώθηκε η Ρόδος, παρέμεινε σχεδόν ανέπαφο χάρη στην εξαιρετική του κατασκευή.

Το Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων είναι ένα ορθογώνιο επιβλητικό κτίριο βγαλμένο θαρρείς από τις ζωγραφιές των παιδικών παραμυθιών. Οι διαστάσεις του είναι 80Χ75 μ. και είναι χτισμένο γύρω από μια μεγάλη εσωτερική αυλή με διαστάσεις 50Χ40 μ. Στο ισόγειο υπήρχαν οι βοηθητικοί χώροι, 

οι κουζίνες, οι αποθήκες και οι στάβλοι ενώ στον πάνω όροφο υπήρχαν οι επίσημες αίθουσες, η μεγάλη αίθουσα του Συμβουλίου, η τραπεζαρία και τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Μεγάλου Μαγίστρου, γνωστά με την ονομασία «Μαργαρίτες». Η είσοδος του Παλατιού είναι εντυπωσιακή και την κοσμούν δύο επιβλητικοί ημικυκλικοί πύργοι με επάλξεις καθώς και ο θυρεός του Μεγάλου Μαγίστρου.